Achter de pakken couscous, polenta en du Puy linzen had zich stiekem een heel klein blikje doperwten verschanst. Ik koop nooit doperwten in blik. Dan doe ik ze maar door de sla, dacht ik. Gelukkig proefde ik ze eerst, en man want waren die vies. Ik wist niet hoe snel ik de tuin in moest lopen om ze uit te spugen. Er zaten ik weet niet hoeveel scheppen suiker in, terwijl erwtjes van zich zelf al zoet zijn. Hoe zijn ze ooit op dit onzalige idee gekomen, ik maalde mijn hersens..
Tot ik afgelopen week over een nieuw boek las: Salt Sugar Fat: how the Food Giants Hooked Us van Michael Moss. Phillip Morris is de grootste voedselproducent van Amerika en past dezelfde tactieken toe als met de nicotine: zorg dat de mensen verslaafd raken aan zout, suiker en vet. De gezondheid is niet hun probleem, de focus ligt op winstmaximalisatie en aandeelhouderswaarde die de wereld beheerst, waardoor er in supermarkten grotendeels eenvorming nep-eten verkocht wordt voor een te lage prijs. Ethiek is een kostenpost. De klant is een middel om geld te verdienen. En dat geld gaat vooral naar enkelingen aan de top. Dus stoppen en verstoppen ze verslavend veel suiker in ontbijtgranen en zelfs in blikjes doperwten.
Hier een recept met knakworstjes, maar echte, die van de slager zonder separatorvlees (de worstjes dan.)
Ingrediënten:
Krulandijvie/frisee of een zakje gemengde sla met frisee
Handjevol gekookte sperziebonen
2 gekookte aardappelen
in stukjes gesneden knakworst van de slager
150 gr Zwitserse Gruyère, bij voorkeur Alpage, geraspt
Voor de dressing:
1 tl Dijon mosterd
peper, zout
3 el wittewijn-azijn
9 el zonnebloemolie
4 gepocheerde eieren.
Bereiding:
- Meng de sla met de sperziebonen, aardappelen, knakworst en kaas.
- Klop de ingrediënten tot een gebonden dressing.
- Schep alles goed om en serveer de salade in diepe borden en bovenop een gepocheerd ei.
1 opmerking:
Met al dat gehannis met paardenvlees in plaats van rundvlees in de Lasagne, is het voor mij duidelijk dat we die kant en klare rommel niet moeten eten. Dat deed ik toch al niet, maar nu nog minder.
We weten natuurlijk nog niet wat die koeien voor een rommel hebben binnengekregen. De koeien krijgen weer de giftige stof aflatoxine op hun bord, maar nee, wij consumenten krijgen geen giftige melk binnen. And you believe that ?
We weten gewoon niet wat voor een rommel we binnen krijgen, maar hoe minder kant en klaar hoe minder rommel denk ik dan maar.
Een reactie posten